|
|
|
Voorzichtige vingers raken
doodgewone
dingen aan.
Ogen strelen nuchtere zaken
en doen mensen zuchten,
soms van geluk,
soms van genegenheid,
Soms zuchten ze bevrijdt
om de kracht die wordt ontvangen,
soms van heimelijk verdriet.
Altijd zijn het juist die aardse futiliteiten
die het wonder van de herinnering
doen opgloeien Relikwieén, niet van heiligen,
maar daarom niet minder heilig.
Zonder het verhaal er achter,
blijven deze voorwerpen dode dingen.
Maar het steeds herhaalde verhaal geeft hen glans en status.
Ze zijn het waard om op een
bijzondere manier te worden vastgelegd:
in een portrettengalerie
van
herinneringen.
Een altaar voor deze persoonlijke relikwieen. |